Stadstriathlon Weert – 2e divisie

Op 12 juni was het dan zover… Het moment waar ik het hele jaar naartoe heb gewerkt samen met de dames uit het 2e divisie team. Als beginnend triatleet is het allereerst je doel om überhaupt een triathlon te voltooien, maar als je een beetje een serieus doel wilt stellen kom je toch al gauw uit op de Olympic Distance. Zo gezegd, zo gedaan zou je zeggen! En dat klopt, want we hebben het erop zitten!

De dag begon al vroeg aangezien de organisatie het super leuk vindt om de dames extreem vroeg op de dag te laten racen, en het weer leek tegen te vallen met regen. Gelukkig klaarde dit snel op en is de weg zelfs droog geworden voordat wij deze zouden betreden. Na volledig geïnstalleerd te zijn in de transition zone, was het tijd om het wetsuit aan te trekken en richting de start te gaan… Dat verschrikkelijke heartbeart muziekje maakte de zenuwen alleen maar erger en ik heb een moment gedacht om om te draaien en het maar te laten zitten. Uiteindelijk toch – hup – het kanaal in, brr toch wel fris! En wat veel mensen ineens! Mijn brilletje beslaat onmiddellijk en ik houd het niet meer van de zenuwen. Het startschot heb ik even gemist maar iedereen om me heen begon te zwemmen dus probeerde ik dat ook maar. Jeetje wat een tegenvaller is dat! Je wordt van alle kanten betrapt en geduwd en ruimte voor een degelijke borstcrawl was er niet. Even schoolslag dan maar, totdat de menigte zich wat heeft verdeeld. Na 250 meter sloeg de paniek echter in, het lukte me namelijk nog steeds niet om brostcrawl te doen en mijn ademhaling was eerder hyperventileren te noemen. ‘Herpak je, kom op’ – zo probeerde ik tegen mezelf te praten. Helaas tevergeefs want van borstcrawl is niets meer gekomen gedurende het hele zwemonderdeel. Na het eerste rondje heb ik dan ook even een momentje rust genomen op de kade om op adem te komen, om vervolgens met extreme tegenzin opnieuw het water in te duiken.

Na wat een eeuwigheid leek – eigenlijk was het maar 34.58 minuten, precies de tijd die ik in gedachte had – kon ik dan eindelijk beginnen aan het leuke deel van de wedstrijd: fietsen en rennen! Met een lekker parcours met flauwe bochten waarin je lekker in je aerobars kon blijven liggen kon ik gelukkig wat opgebouwde achterstand van het zwemmen inhalen en wat concurrentes achter me laten. In T2 kwam ik Lex nog tegen die net naar T1 rende, hij zei dat hij me op de fiets nog wel in zou halen, wat dus niet gelukt is! Daarna het lopen, waar ik het erg moeilijk mee had! Mijn benen hadden tijdens het zwemmen toch meer geleden dan dat ik van plan was, en ook het fietsen had zijn tol geëist waardoor de kramp steeds op de loer lag. Gelukkig werd dit naarmate de kilometers voorbij gingen steeds beter en heb ik toch veel vrouwen ingehaald en de 15e looptijd neergezet. Daar was dan eindelijk de finish! Met een eindtijd van 2.31 uur (34e plek) zat ik ruim binnen mijn gezette doeltijd – hoewel het parcours toch wel wat korter was dan gepland – en konden we gaan vieren dat we het volbracht hadden! Marloes was al even binnen (12e plek!) en Thara volgde me op de hielen (36e plek!), waarna we hebben gewacht op Marie die – ondanks een knieblessure – hard heeft doorgebikkeld om de race toch te volbrengen! Dit harde werken heeft geresulteerd in een 8e teamplaats uit 22, waarmee we nu als 7e in de tussenstand staan!

We hebben de mannen nog toegejuicht tijdens hun looponderdeel, wat een spannende strijd met team EdoSports was dat! Ze gingen als een speer en het kwam zelfs op een aantal eindsprintjes aan wie er zou winnen. De mannen zijn er met een knappe 2e plaats vanaf gekomen en hebben hiermee de 2e plek in de tussenstand verdedigd. Na de prijs in ontvangst genomen te hebben was het tijd voor een heerlijke choco (of bier) en hebben we nog even gekeken bij de ETU-dames – dan zie ik wel dat ik nog veel te verbeteren heb en nieuwe doelen kan gaan stellen voor de toekomst. Maar voor nu – nagenieten van de prestatie die we geleverd hebben en klaarstomen voor de 3e competitiewedstrijd in Oud-Gastel op 25 juni!

weert2

You may also like...